Japan...echt een mooi land!
Door: Rene en Ellis
Blijf op de hoogte en volg Ellis
05 Mei 2013 | Papua Nieuw Guinea, Tokyo
Konichiwa allemaal!
Zo ons avontuur in Japan zit er bijna weer op. Wat hebben we het leuk gehad en vooral veel gelachen. Tijdens onze lange vlucht heeft rene capriolen uitgehaald...mmmm geen idee wat maar hij heeft zijn enkelband ingescheurd. Dus kon hij niet meer lopen. Terwijl hij zielig bij de bagage zat ging ik op zoek naar ijs. Mijn eerste aanraking met de Japanse cultuur. Na ruim 5 minuten met handen en voeten te gebaren lukte het mij om ijs te krijgen voor Rene zijn voet. Gelukkig was alles in het Japans wat ik natuurlijk vloeiend spreek.
Na het koelen ben ik op zoek gegaan naar de bus die ons naar het hotel zou brengen. Ik zie buiten een bord met alle informatie erop. Na er heel intelligent naar te hebben gekeken kwam er een mevrouw om mij te helpen, in het Japans. Er waren 3 vakken op de vloer geschilderd waar ik als lompe NL'er zo overheen gelopen was. Ik moest bij nr. 3 gaan staan...verder was er niemand. Na 5 minuten riep ze (schijnbaar tegen niemand) iets om. Daarna gebaarde ze dat ik mocht opschuiven naar vak 2, nog steeds niemand te bekennen. Wel reden er bussen af en aan. Toch maar snel Rene opgehaald en nadat ze weer omgeroepen had (nog steeds niemand te bekennen) mochten we naar nr. 1 doorschuiven. Nadat de bus gekomen was werden onze tassen, die al op een apart vlak waren neergezet, ingeladen. We mochten instappen. Al het personeel wat buiten stond boog netjes toen we vertrokken. Elke agent, schoonmaker en weet ik veel boog naar ons terwijl de bus voorbij reed. De rit duurde 90 minuten door druk Japans verkeer. Niemand reed hard, toeterde of stak zijn vinger omhoog. Serene rust op eendrukke en megaschone snelweg. Pffff we waren onder de indruk.
Bij aankomst in ons hotel kwamen er allerlei mannetjes naar ons toe gerend die bijna letterlijk alles voor ons uit handen namen. Ze renden erover....meteen aan de beurt en de hele tijd knikken en buigen naar ons.
Werkelijk een prachtige kamer met alles erop en eraan.
...wat een verwennerij.
De volgende dag kon Rene helemaal niet meer lopen en heb ik een rolstoel voor meneer geregeld. Overal renden weer mannetjes voor ons en weer Rene door het hotel gereden door een privé chauffeur. ...niet ik!
We gingen per bus sightseeing door Tokyo. ..we waren nog niet uitgestapt of Rene zijn rolstoel stond al klaar. Overal mannetjes om meneer te rijden. Rekensom: Hoeveel Japanners heb je nodig om 1 NL reus van 1.90+ en 110 kg in een rolstoel via een keienweg in een japanse tuin te verplaatsen, heen en terug. Uitgaande van een japanner van 1.60 en 50 kg?
Nou, in totaal 4...3 om Rene te ondersteunen en 1 voor de rolstoel :-D
's Avonds lekker uit eten geweest en ik wilde afrekenen maar zag niet zo snel iemand. Ik stak mijn hand en meteen kwam de hoofdkelner aangerend en bood al buigend zijn excuses aan. Met grote ogen keken we de man aan...rennen? hai hai hai ( ja ja ja). Verbaas uw niet, verwonder u slechts.
Die middag rende een man van rond de 70 ook al voor ons uit om de lift voor Rene te halen. Snel keek ik om mij heen waar de AED en zuurstof hing.
Al met al een mooi land met een mooie cultuur. Prachtige tempels, tuinen en beelden gezien. Nu onderweg naar Australie....met Rene gaat het al wat beter. Kruimeltje is erg actief en ik voel me goed!
Zo ons avontuur in Japan zit er bijna weer op. Wat hebben we het leuk gehad en vooral veel gelachen. Tijdens onze lange vlucht heeft rene capriolen uitgehaald...mmmm geen idee wat maar hij heeft zijn enkelband ingescheurd. Dus kon hij niet meer lopen. Terwijl hij zielig bij de bagage zat ging ik op zoek naar ijs. Mijn eerste aanraking met de Japanse cultuur. Na ruim 5 minuten met handen en voeten te gebaren lukte het mij om ijs te krijgen voor Rene zijn voet. Gelukkig was alles in het Japans wat ik natuurlijk vloeiend spreek.
Na het koelen ben ik op zoek gegaan naar de bus die ons naar het hotel zou brengen. Ik zie buiten een bord met alle informatie erop. Na er heel intelligent naar te hebben gekeken kwam er een mevrouw om mij te helpen, in het Japans. Er waren 3 vakken op de vloer geschilderd waar ik als lompe NL'er zo overheen gelopen was. Ik moest bij nr. 3 gaan staan...verder was er niemand. Na 5 minuten riep ze (schijnbaar tegen niemand) iets om. Daarna gebaarde ze dat ik mocht opschuiven naar vak 2, nog steeds niemand te bekennen. Wel reden er bussen af en aan. Toch maar snel Rene opgehaald en nadat ze weer omgeroepen had (nog steeds niemand te bekennen) mochten we naar nr. 1 doorschuiven. Nadat de bus gekomen was werden onze tassen, die al op een apart vlak waren neergezet, ingeladen. We mochten instappen. Al het personeel wat buiten stond boog netjes toen we vertrokken. Elke agent, schoonmaker en weet ik veel boog naar ons terwijl de bus voorbij reed. De rit duurde 90 minuten door druk Japans verkeer. Niemand reed hard, toeterde of stak zijn vinger omhoog. Serene rust op eendrukke en megaschone snelweg. Pffff we waren onder de indruk.
Bij aankomst in ons hotel kwamen er allerlei mannetjes naar ons toe gerend die bijna letterlijk alles voor ons uit handen namen. Ze renden erover....meteen aan de beurt en de hele tijd knikken en buigen naar ons.
Werkelijk een prachtige kamer met alles erop en eraan.
...wat een verwennerij.
De volgende dag kon Rene helemaal niet meer lopen en heb ik een rolstoel voor meneer geregeld. Overal renden weer mannetjes voor ons en weer Rene door het hotel gereden door een privé chauffeur. ...niet ik!
We gingen per bus sightseeing door Tokyo. ..we waren nog niet uitgestapt of Rene zijn rolstoel stond al klaar. Overal mannetjes om meneer te rijden. Rekensom: Hoeveel Japanners heb je nodig om 1 NL reus van 1.90+ en 110 kg in een rolstoel via een keienweg in een japanse tuin te verplaatsen, heen en terug. Uitgaande van een japanner van 1.60 en 50 kg?
Nou, in totaal 4...3 om Rene te ondersteunen en 1 voor de rolstoel :-D
's Avonds lekker uit eten geweest en ik wilde afrekenen maar zag niet zo snel iemand. Ik stak mijn hand en meteen kwam de hoofdkelner aangerend en bood al buigend zijn excuses aan. Met grote ogen keken we de man aan...rennen? hai hai hai ( ja ja ja). Verbaas uw niet, verwonder u slechts.
Die middag rende een man van rond de 70 ook al voor ons uit om de lift voor Rene te halen. Snel keek ik om mij heen waar de AED en zuurstof hing.
Al met al een mooi land met een mooie cultuur. Prachtige tempels, tuinen en beelden gezien. Nu onderweg naar Australie....met Rene gaat het al wat beter. Kruimeltje is erg actief en ik voel me goed!
-
05 Mei 2013 - 07:17
Hans:
dank voor de E mail -
05 Mei 2013 - 10:38
Adry:
Wat een heerlijk en duidelijk verhaal.We zijn echt aanwezig,hoor!Veel plezier, goede vlucht en tot in Australië zullen we maar zeggen.Liefs van ons beiden.Hans en Adry -
05 Mei 2013 - 12:41
Hannie & Piet:
ha ,lekkere nuchtere Nederlanders!
Hoe ze daar jullie verwennen daar kunnen we hier niet tegenop!
Leuk hoor , ondanks de enkel veel plezier en sightseeing. Ongetwijfeld een prachtig land.
Tja, zo een flinke Nederlander zie ik al naast een Japannertje staan...haha.
Hier inmiddels prachtig weer dat komende week beloofd op te lopen naar 24 gr.
Geniet lekker en laat jullie verwennen.Veel plezier en tot horens. -
06 Mei 2013 - 14:18
Mam V/d Veer:
Hallo alle twee. Hoe is het nu met jou Rene? K nap van je Ellis dat ze zo voor jullie rennen. Hoe ging het bij de douane in Australië? Kreeg je daar ook hulp voor Rene? Ik hoop dat het overgeven over is Ellis. Pa en ik hopen dat jullie erg gaan genieten van alles. Hou je dagboek bij en wij beleven alles mee. De hartelijke groeten vanuit een zonnig Emmen van ons alebei. -
06 Mei 2013 - 21:02
Bert Schut:
Hallo avonturiers,
Interessante waarnemingen van jullie uit het land van de rijzende zon! Dat gedisciplineerde en beleefde doet wel zeer on-Hollands aan. Nu maar hopen voor René dat de enkelblessure meevalt. Patiënten op het werk horen erbij (al denken managers daar wel eens anders over), maar een patiënt als reisgenoot lijkt me minder aantrekkelijk. Ik ben benieuwd naar jullie camper avonturen in Australië. Mijn zwager, Geraldien’s broer heeft met zijn vrouw een paar jaar geleden een reis met een camper gemaakt in Australië West, van Noord naar Zuid. De reis van hun leven.
Hier het kroningsgebeuren aanschouwt. Geraldien had heel wat tissues nodig.
Jongelui (!), pas goed op elkaar en geniet.
Groetjes,
Bert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
